Wat een (ziekenhuis)klus!

4429-2.jpg4fb0a13c6d6df

Eind oktober 2013. Bouwbureau Holm de Jong werd gepolst om tijdelijk ondersteuning te bieden aan de afdelingen Huisvesting en Technische dienst van Het Van Weel-Bethesda Ziekenhuis in Dirksland. Voor veel techneuten, en dus ook voor mij, staat werken voor een ziekenhuis hoog op het verlanglijstje. Waarom wist ik eigenlijk niet.

We zijn de concurrentie aangegaan en van november 2013 tot afgelopen november heeft BHJ in Het Van Weel-Bethesda Ziekenhuis geweldige uitbreidingen, verbouwingen en renovaties mogen begeleiden. En inderdaad, werken aan een ziekenhuis is buitengewoon interessant. Niet vanwege de techniek. Bouwkundig gezien is het werk niet spannend. Het gros draait om metal-stud wandjes en verlaagde plafonds. Installatietechnisch heb ik enorm veel bijgeleerd. Ik kende niet alle mogelijkheden, maar belangrijker, ook de hoeveelheid eisen en wensen vanuit de zorg nog niet.

Wat mij heeft aangetrokken in het werk is de constante druk om naast elkaar te werken. De Intensive Care moest bijvoorbeeld worden verbouwd, maar kon niet geheel gesloten worden, want ‘we kunnen niet alle kamers missen’. Dit zorgt voor uitdagingen en soms onmogelijkheden, maar de zorg en de bouw hebben duidelijk iets gemeen; we gaan voor het eindresultaat. Voor ons was dat een gerenoveerde IC, voor het ziekenhuis een plek waar men onbelemmerd het werk kan doen.

Waar we in de bouw heel wat van kunnen leren, is de logistiek binnen een ziekenhuis. Voor een leek, een buitenstaander – wat ik was – fascinerend om te zien. Van patiënt tot rolletje toiletpapier; er is logistiek over nagedacht. Soms lijkt het wat chaotisch, maar er zit een prachtige efficiëntie in. Bijvoorbeeld voorraad op strategisch plekken, nooit onvoorbereid van A naar B. In de bouw willen we nog weleens wat keren heen en weer gaan voor de klus geklaard is.

Ik leerde de term ‘nurse proof’. ‘Hufter proof’ kende ik al, dit gaat een tikje verder. Ontwrichte deuren, losse douchestangen en compleet verwrongen rvs onderdelen kwam ik tegen. En een verpleegster die dan lachend zegt: “Tja, ik moest wat wringen en kracht zetten.” Een dame van amper 50 kilo weet een complete deksel van een bedpanspoeler te ontwrichten! Op dat moment kon ik een lach niet onderdrukken.

Is het dan allemaal leuk, zo’n ziekenhuisklus? Zeker niet. Er zit ook een andere kant aan. Je wordt geconfronteerd met emotie. En dan bedoel ik een andere emotie dan die je bij een gemiddeld bouwproject met zo’n 50 bouwvakkers ervaart. Bij de meeste afdelingen in zo’n ziekenhuis wen je daar aan. Op één afdeling na: de kinderafdeling. De grote jongens worden dan ineens stil. Het machowereldje waarin wij bouwvakkers ons bevinden, en wat we blijkbaar ook graag in stand houden, is dan vergeten. Zodra je die afdeling op loopt, zie je bij het gros het koppie omlaag gaan en worden de praatjes minder. Vooral bij degenen die zelf kinderen hebben. Ik heb deze afdeling maar zoveel mogelijk gemeden. Want ondergetekende, en ik weet dat ik niet bekend sta om mijn fluwelen handschoentjes, werd een klein mannetje tussen de zieke kindjes en trieste, soms moedeloze, ouders.

Sinds de oprichting heeft BHJ diverse goede doelen gesteund. Bijna jaarlijks geven we een bijdrage aan de Cliniclowns. We hebben enkele malen een bedrag aan Duchenne for Heroes over kunnen maken en onlangs steunden we Metakids. Kerst staat weer voor de deur. Velen van ons denken weer eens aan een ander. Mijn oproep: steun een kind gerelateerd doel en help om hun verblijf in een ziekenhuis wat aangenamer te maken!

Zou ik nogmaals een karwei aannemen in een ziekenhuis? Natuurlijk, direct! Het was prachtig. Als de kans komt, pak ik die graag met beide handen aan. Ook als het werk een kinderafdeling betreft. Maar dat doe ik wel met een diepe buiging en het koppie omlaag.

handtekening

Holm de Jong

1 commentaar

  1. 18 december 2015    

    Hallo Holm, Als oud techneut (je raakt het nooit helemaal kwijt) heb ik dit blog natuurlijk met veel plezier gelezen! Het geeft niet alleen een inkijkje in jouw vakgebied, maar ook in hoe je dingen beleeft. Knap geschreven! Groet, Jeroen

Laat een reactie achter bij Jeroen Rietveld Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *