Waar is de jeugd gebleven?

.facebook_1468423143904

Vorige week kopte de lokale krant dat de jongeren weer kiezen voor de bouw en voor techniek in het algemeen. Dat is een mooie ontwikkeling. Al denk ik wel dat het bericht wat aangedikt is, om een positieve sfeer te creëren. Want wat is de aanwas magertjes.

Begin dit jaar sprak ik een van mijn leraren van de toenmalige MTS in Bergen op Zoom. Hij vertelde me dat er afgelopen schooljaar 12 aanmeldingen waren voor de richting Bouwkunde. Om u een idee te geven: toen ik er in de jaren negentig zat, waren we met zo’n 70 leerlingen per studiejaar. En nu 12! Waarvan er nog afvallen of uiteindelijk toch besluiten iets anders te gaan doen. Voor een bouwregio, wat West-Brabant van oudsher is, is dat zorgwekkend te noemen. Deze studenten zijn de toekomstige uitvoerders, werkvoorbereiders en tekenaren.

De eerder genoemde leerkracht schoof het gebrek aan animo af op de crisis. Maar daar ga ik niet helemaal in mee. Jonge gasten kiezen op het vmbo – wat missen we de ouderwetse LTS en MAVO toch – in welke richting ze verder willen. Kijken zij dan naar waar de banenkansen liggen? Of welke sector momenteel lijdt onder de crisis? Persoonlijk geloof ik daar niet in. Ongetwijfeld zijn tijden veranderd en wordt de jeugd meer beïnvloed dan 20 jaar terug. Maar de keuze wordt toch voornamelijk gemaakt op interesse en gevoel. Ik kom niet uit een technische familie, niemand is werkzaam in de bouw. Tot ik naar een open dag van het Markiezaat College ging. Mijn interesse was gewekt. Ik vond het cool, zo’n tekentafel. En de keuze voor Bouwkunde was gemaakt.

Bouwen vinden we bijna allemaal leuk. Leg in de gemiddelde wachtkamer een paar blokjes op tafel en zowel jong als oud bouwt een torentje. En juist daar moeten we het met de gehele bouwkolom zoeken; het is aan ons om de jeugd enthousiast te krijgen. Zo kunnen we daadwerkelijk vooruitgang realiseren. We moeten niet wachten op actie vanuit het onderwijs of Den Haag. We moeten in de jeugd investeren. En dat kan heel eenvoudig. Vorig jaar heb ik op een basisschool, tijdens hun schoolthema Bouw, met 4- en 5-jarigen een muurtje gemetseld. Neem een paar dozen monsterstenen (wie heeft ze niet op kantoor?), wat zakken metselmortel en knutselen maar. Van de 26 kinderen denken er twee: bekijk het, ik ga voetballen. De overige staan te popelen om wat stenen op te stapelen en zeker tien zijn écht geïnteresseerd. Afgelopen jaar heb ik in de klas van mijn oudste een middagje getimmerd. Gereedschapskistjes. Hetzelfde verhaal qua enthousiasme. Want dat is er, daar twijfel ik echt niet aan. En het kost mij slechts wat uurtjes op de vrijdagmiddag. De vraag is hoe je de interesse bij jongeren vasthoudt tijdens de middelbare schoolperiode. Al ben ik ervan overtuigd dat als de interesse gewekt is, die blijft.

Wanneer wij als branche niet zorgen voor een betere aanwas, kampen we straks met een personeelsprobleem. Waar het vandaag de dag al een uitdaging is om uitvoerende mensen te vinden, gaat dit in de toekomst ook een punt worden voor de functies van uitvoerder, werkvoorbereider en tekenaar. Dus toch maar weer een blog met afsluitend een oproep; zoek de jeugd op! En niet met gelikte folders of bedrukte Iphone hoesjes. Doe wat met ze! Laat ze daadwerkelijk ervaren wat de bouw inhoudt. Mijn ervaring is dat veel vaklui dit ook graag een keer doen; dus ga eens naar een basisschoolklas om wat pvc te lijmen en een leiding te buigen. Ervaar hoe enthousiast de jeugd is. Op die manier kunnen we de jongeren met trots laten zien dat we in een prachtige branche werken!

handtekening

Holm de Jong

Nog geen commentaren

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *